آمریکا باید در سیاست خود در رابطه با ایران به تاریخ سیاسی این کشور توجه کند

"هوشنگ امیراحمدی" رئیس شورای ایران-آمریکا معتقد است که آمریکا باید درسیاست خود در رابطه با ایران به تاریخ سیاسی این کشور توجه کند وی خاطر نشان داشت که ایران و آمریکا در حال حاضر سیاست "نه جنگ و نه صلح" را اجرا می کنند: انقلاب اسلامی در ایران در راستای سرنگون سازی رژیم شاه و بیرون آمدن از زیر نفوذ آمریکا بود، اما حتی پس از قطع روابط با واشنگتن نیز تهران به مبارزه علیه نفوذ ایالات متحده ادامه می دهد. پیشتر ایران شعار "نه شرقی و نه غربی" سرمی داد، اما اکنون کشور متمایل به برقراری روابط با کشورهای شرقی است. علاوه بر این در ایران طرفداران آمریکا و غرب کم نیستند. تهران سعی دارد که از روی نیاز به هیچ یک از طرفین تمایل نشان ندهد، اما بعلت مشکلات با غرب، به چین و روسیه نظر انداخته است. به نظر من، این تنها یک تاکتیک است، و مدت زیادی طول نخواهد کشید. مشکلات بین ایران و آمریکا باید از جوانب مختلفی مورد مطالعه قرار گیرند، از جمله از نظر وضعیت اجتماعی مردم، مسائلی که پس از انقلاب اسلامی بوجود می آیند و نیز مسائل استراتژیک و سیاسی. برای درک بهتر روابط بین ایران و آمریکا باید سیر جریانات سیاسی در ایران و تاریخ آن را مطالعه کرد، بویژه زمانی که قدرت ها بدون موفقیت سعی در دیکته کردن خواست خود به ایران داشتند. نباید فراموش کنیم که آمریکا تنها قدرتی نیست که با ایران مشکل دارد. اگر تاریخ را به یاد بیاوریم، می بینیم که ایران هیچگاه روابط خوبی با دولت های مقتدر نداشته است. در دوره پیش از اسلام اسکندر مقدونی، یونانی ها و رم به ایران حمله کردند، پس از ورود اسلام ایران مورد حمله اعراب و مغول ها، انگلیس ها و روس ها قرار گرفت که همه این ها نگرشی منفی نسبت به کشورهای مقتدر را در ایرانیان بوجود آوردند. آمریکا همیشه به زور خود اتکا می کند، اما ایران می خواهد به هر روش ممکنی آن را پس زند. در کل می خواهم بگویم که ایران نمی تواند با قدرت آمریکا و نیز با نفوذ خارجی آن سازگار شود. یک مشکل دیگر در روابط واشنگتن و تهران این است که ایران از نظر تاریخی، فرهنگی و جغرافیایی قدرتی بزرگ بوده که با جهان معاصر همگرا نشده است و اکنون ایران مشکلات خود را بر اساس دیدگاه هایی قدیمی و نه بر اساس پتانسیلی که در حال حاضر وجود دارد، بررسی می کند. آمریکا این را درک نمی کند و سیاستی با احتساب وقایع جدید را علیه ایران اجرا می کند. از سوی دیگر، ایران همیشه سعی داشته است که نقش "برادر بزرگ" را هم برای ضعیفان و هم برای دولت های مقتدر ایفا کند که همین نیز تاثیری منفی بر وجهه کشور داشته است. در اینجا می توان رویکرد ایران نسبت به مسائل فلسطین و نیز لبنان، عراق، آمریکای جنوبی و حتی آذربایجان را مثال زد. این رفتار ایران در برخی موارد به استقلال کشور ضربه می زند و باید گفت که این مسائل از دیدگاه های ایران بر اساس گذشته تاریخی اینن کشور نشئت می گیرند. البته نمی توان فراموش کرد که ایران همواره نیت خیر داشته است. در 250 سال اخیر این کشور به هیچکس حمله نکرده است. تقویت ایران نیز در تامین امنیت منطقه نقش داشته است. برای اینکه بتوان در صلح کنار ایران زندگی کرد، باید "اندیشه ایرانی" را درک کرد و این نه تنها شامل طرز فکر مقامات و بلکه طرز فکر تک تک ایرانیان نیز می شود. پس از انقلاب اسلامی بین ایران و آمریکا گفتگوهایی انجام شدند، اما چرا اینها موفقیت آمیز نبودند؟ من معتقدم که مشکل در تفکر ایران و آمریکاست. آنها مباحثی در راستای "نه صلح و نه جنگ!" انجام دادند. ایران زمانی که تهدید جنگ را حس کرد، گفتگوهایی هرچند محدود را با آمریکا آغاز کرد. در همان زمان آمریکا حمایت ایران در مسائل مربوط به عراق و افغانستان را جلب کرد. اما هدف از مباحث، برقراری روابط دوجانبه نبود. دقیقاً به همین دلیل نیز پس از همکاری کوتاهی، روابط دو کشور بیش از پیش حاد شد. از همان روزهای اول انقلاب، ایران خود را پرچمدار کشورهای مخالف آمریکا جلوه داد. تلاش های بدون موفقیت آمریکا برای سرنگون سازی رژیم ایران نیز وضعیت را بیش از پیش حاد کرد. از این رو ایران همواره هم از صلح با آمریکا و هم جنگ با آن کنار می کشد. از سوی دیگر اسرائیل نیز سیاستی را اجرا می کند که در راستای نابودسازی انقلاب اسلامی در ایران بوده و در این مسئله بر آمریکا فشار وارد می سازد. کشورهای عربی نیز مخالف روابط ایران و آمریکا هستند، زیرا می خواهند موقعیت خود را در منطقه بعنوان متفق آمریکا تحکیم کنند. به همین دلیل، آمریکا به اجرای سیاست پیشین "نه جنگ و نه صلح" در رابطه با ایران ادامه داد. اما باید این دیدگاه را تغییر داد. ایران می تواند شریک استراتژیک آمریکا باشد. این نه تنها به نفع ایران و آمریکا و بلکه به نفع همه منطقه است. ترند نیوز